Je eigen naam

Lieve!

16-01-2013 16:25

Wat ik me nou afvroeg…
Ben je zelf eigenlijk blij met je eigen naam?
En wordt je naam nu vaker of minder vaak gegeven dan in jouw geboortejaar?
Je hoeft je naam zelf niet te noemen als je dat niet wilt, je kunt ook gewoon een leuk verhaaltje schrijven zonder de naam te noemen.
Ik ben zelf blij met mijn naam, vroeger vond ik hem veel te lang. Iedereen had korte namen als Emma, Anna, Lotte, Sanne, Eva, Lisa etc. Kwam ik aan met Willemijn. Nu ben ik heel blij met mijn naam en vind ik het een mooie, klassieke naam. Ik heb ook veel leuke afkortingen en mijn ouders noemen me altijd Mijntje. Dat maakt de naam voor mij ook wat specialer.
Ik heb mijn hele leven lang geen andere Willemijn gekend, tot begin dit schooljaar. Nu woon ik opeens met nog een Willemijn op de gang in mijn studentenhuis en is de naam van een ouderejaars (eveneens mijn mentormama) ook Willemijn. Vandaar dat ik op de opleiding nu ook ben gebombardeerd tot Junior, maar dat vind ik eigenlijk wel grappig.
Mijn moeder klaagt de laatste tijd ook dat ze mijn naam steeds vaker hoort, vooral bij jonge kinderen.
Ik keek net in de SVB lijst en mijn naam is vorig jaar 45 keer gegeven, terwijl er in mijn geboortejaar (1994) wel 92 kinderen zijn geboren met mijn naam. De pieken waren in 2001 en 2004, met 112 geboortes in beide jaren. Daar zal de groei dan wel vandaan komen.
Ik ben wel blij dat het aantal Willemijnen nu weer afneemt. In 2011 kregen nog 55 kinderen mijn naam, dit jaar dus 10 minder. Ik vind het nu namelijk wel leuk dat ik niet zo'n immens veel voorkomende naam heb.
Edit: voor het aantal geboortes in mijn geboortejaar heb ik in Meertens gekeken!
Sophéa

16-01-2013 16:48

Mijn echte naam geef ik liever niet, maar ik ben er niet heel erg blij mee. Ik ben er wel aan gewend natuurlijk, omdat ik al mijn hele leven zo heet. Maar de naam komt hier vaak voorbij onder het kopje ‘ordinair’ en dat vind ik zelf ook, aangezien het een typisch Amerikaanse naam is. Mijn naam zie je meer in de euhm, lagere sociale groepen, dan in de hogere. Nou ben ik zelf juist meer richting de ‘kakker,’ dus ik voldoe niet helemaal aan de verwachting van mijn naam, haha.
Ik weet niet waar ik kan vinden hoe vaak mijn naam werd gegeven in mijn geboortejaar, want dat is volgens mij niet te zien op de SVB site. In 2012 werd de naam in ieder geval 88 keer gegeven.
Millie

16-01-2013 16:53

Ik ben heel blij met mijn naam. Ik heb zeker geen alledaagse naam, die op verschillende manieren geschreven kunnen worden. Het enige wat ik een beetje jammer vind is dat hij vaak gezien wordt als een jongensnaam. Nochtans vind ik de 2 ll'en heel vrouwelijk. Er worden soms ook grapjes gemaakt over bv. Sil en de strandjutter, maar daar trek ik me niets van aan.
Cijfergegevens:
In Nederland is mijn naam 13 keer aan een jongen gegeven, 2 keer aan een meisje in 2012. In totaal lopen er in Nederland 51 mannen rond met de naam en amper 21 vrouwen.
In België is hij in 2012 0 keer gegeven, niet aan een jongen en niet aan een meisje. Sinds 2003 is hij aan 2 jongens en aan 2 meisjes. Verder kan ik niet terug op de website van Kind en Gezin.
Jorsum

16-01-2013 17:05

Ik ben erg blij met mijn eigen naam. Juist omdat deze zo weinig voorkomt hoef ik (bijna) nooit mijn achternaam te gebruiken.
Ik heb een “relatief” jonge naam gekregen toen ik geboren ben. De eerste keer dat deze voorkomt is in 1976. Ik zelf ben van 1988 dus toen was mijn oudste naamgenoot 12 jaar.
De naam is nooit echt populair geworden. 1986 was de piek met 33 geboortes.
In mijn eigen geboortejaar was ik een van de 18 met deze naam en het afgelopen jaar werden er slechts 4 naamgenoten geboren.
In totaal is de naam 435 keer gegeven sinds de eerste vermelding. Tevens is het een streekgebonden naam, die het meest voorkomt in Drenthe en Overijssel.
Het verhaal achter mijn naam vind ik ook mooi, het heeft een familiaire betekenis (vernoeming naar grootouders) in zich.
Voor mijn eventuele latere kinderen zoek ik ook zoiets. Een naam die niet te vaak voorkomt, maar die ook niet te moeilijk is.
Als je het hoort moet je het kunnen schrijven.
Nahariya

16-01-2013 17:21

Als kind had ik altijd een hekel aan mijn naam. In Israël, waar ik ben geboren en tot mijn tiende heb gewoond, is mijn naam al jarenlang een top-10-naam en zelfs in veel jaren de nummer 1. Ik zat altijd met naamgenoten in de klas (op het hoogtepunt zaten er nog 4 andere meisjes met dezelfde naam in mijn klas), ik had altijd naamgenoten in de buurt, etc. Overal waar ik kwam hoorde ik mijn naam, en ik vond er niets aan. Ik wilde als kind liever een andere naam.
Toen ik op mijn tiende naar Nederland verhuisde, was ik heel even trots op mijn naam. Hier was (en is) mijn naam erg onbekend en ik kreeg vaak als reactie dat mensen het een hele mooie naam vonden. Maar dat duurde niet lang, want helaas kon niemand mijn naam onthouden en werden er allemaal variaties van mijn naam gemaakt. Dus ik had al heel snel weer een hekel aan mijn naam, maar nu dus om een hele andere reden.
Inmiddels ben ik tevreden met mijn naam. Er wordt nog steeds van alles van gemaakt en dat is soms best vermoeiend, en soms schrijf ik mijn naam onderaan een officiële brief of e-mail en dan vind ik het erg kinderlijk staan. Ik had misschien liever een naam gehad die ook op volwassen leeftijd nog goed mee kan. Maar dat ligt misschien gewoon aan mij. Ik heb nog nooit van iemand anders gehoord dat mijn naam kinderlijk is. Al met al kan ik wel met mijn naam leven.
Hoeveel meisjes er in mijn geboortejaar in Israël zijn geboren die mijn naam droegen kan ik nergens vinden. In 2010 (het laatste jaar waar ik het van kan vinden, 2011 en 2012 kan ik niet vinden) stond mijn naam daar op de tweede plek.
Meertens geeft voor mijn geboortejaar “6 geboortes in 3 jaar” in Nederland. In 2012 is mijn naam geen enkele keer gegeven in Nederland. Het contrast tussen de twee landen kon niet groter zijn…
Persansept

16-01-2013 17:25

Ik ben wel blij met mijn naam, van keltisch/ierse afkomst. Iedereen in Nederland kent de naam en toch is hij niet populair. Tegenwoordig worden er nog maar weinig met mijn naam geboren, steeds minder. Ik vind het geen ordinaire naam maar ook geen kak, een gewone normale nederlandse naam.
Ela

16-01-2013 17:35

Ik heb een klassieke Franse naam en ben er erg blij mee. Ten eerste omdat ik van Franse afkomst ben en dit in mijn naam terugkomtt. Maar ook omdat mijn naam in Nederland weinig voorkomt maar toch gewoon ‘logisch’ uit te spreken en te schrijven is. Verder is het een vrouwelijke, chique naam -waar ik zelf ook van hou- en ik krijg er ook heel vaak leuke reacties op. Zoiets zou ik voor mijn kinderen ook zoeken; een naam die niet al te vaak voorkomt, maar toch ‘normaal’ is.
Millie

16-01-2013 17:36

Nu ben ik zo nieuwsgierig naar jullie namen ()
Lieve!

16-01-2013 17:39

Millie Schreef:
——————————————————-
> Nu ben ik zo nieuwsgierig naar jullie namen ()
Dat heb ik nou ook
anoniem

16-01-2013 18:03

Ja, ik ben heel blij met mijn naam en altijd al geweest.
Ondanks dat het een Hollandse naam is en makkelijk te schrijven, komt hij niet zoveel voor en ik zat ook nooit met naamgenoten op school, ik ken nu ook verder niemand die zo heet, wel een enkeling met een andere schrijfwijze (zelfde klank), die naam kom ik in ieder geval wel wat vaker tegen, maar nog vrij “origineel” .
Ik zou ook niet anders willen heten.
Mijn achternaam daarentegen heb ik nooit zo leuk gevonden, en ik nam de naam van mijn man dan ook met liefde aan ()

Je eigen naam

Lieve!

Sophéa

Millie

Jorsum

Nahariya

Persansept

Ela

Millie

Lieve!

anoniem